viernes, 17 de octubre de 2008

Mini ensayo sobre a economia

Bueno, vou a pasar de caralladas e ir directamente ó grano.  Vou a partir de 0. Absolutamente de 0.  E vou a pasar (casi) totalmente de todo o que se fixo hasta ahora; nin adam smith nin marx nin escola austríaca nin keynes, nin moito menos milton friedman vou a faser como que non sei nada deles, porque xa hai xente que os coñece moito mellor ca eu, que non son economista.

Partamos pois dende o punto de un observador que saca unhas conclusions do que un ve actualmente, sin ter en conta o que escoita, na medida de que esto sexa posible. 

Repito, que non son economista, así que se repito algo que xa se dixo fai 50 anos, que é moi posible, pois podedes achacalo á miña ignorancia, eso non me importa, o rollo é que non me desvíe por deformacions provocadas por teorías de outros, é decir que non me encasille doctrinariamente, como fan moitos que dedican a súa vida a defender o que aprendeu na facultad.

Vaiamos, antes de definir o que é o mercado, que é unha cousa complicada, ainda que hai aljún capullo que é capas de definilo con 4 palabros, a definir os xogadores.

Os xogadores deben ser pois parte de un xogo, así que definimos provisionalmente o mercado como un xogo.

Se entendemos que o mercado é unha “cousa” na que se compran e venden productos que son manufacturados por un axente que é a empresa, na que uns actores venden a sua forza de traballo que necesita a empresa para a súa manufactura ou producción, xerando un valor añadido (que se embolsa); e outros actores que mercan estes productos. 

Hai pois, según observo, 3+1 xogadores, xogadores que non se deben entender como individuos, senón como situacións ou actuadores.  Pero si que debemos entender como individuos ós “habitantes” destes Xogadores, salvo o 4, o goberno que é un caso especial.

Estes son:

A Empresa:  Paso de definición, que xa sabedes todos o que é

O Consumidor:  Pois tamén paso

O Traballador:  Eculicuá

E o Bonus track:

O Goberno:  Remítome a Aristóteles para definision.

A relación entre estes é a mítica gráfica de 3 círculos

Mercado

Na que hay 4 zonas intermedias

Os que son accionistas, donos ou partícipes da empresa e traballadores A

Os que son traballadores e consumidores B

Os que son consumidores e accionistas C

Os que son as tres cousas á vez D

Despois falaremos do 4 xogador o goberno.

Hasta aquí probablemente todo o mundo está de acordo con esto, o problema entra cando un quere definir a relación entre estes xogadores.  Ahí parte unha das grandes diferencias na “weltanschaaung” da xente, según a súa ideoloxía.  Chamemoslle a estas visións, “individualistas” pos fan referencia as interaccións do mercado en función dos individuos, a parte máis pequena e indivisible do mecanismo do mercado.

Empecemos a ver a visión maioritaria, o que chamo “visión da empresa” que se pode entender como neoliberal.  Visión como dixen antes, respecto ó individuo.  (E recordemos que é unha xeneralización con todo o que esto implica)

1 Todos os empresarios son traballadores

2 Todos os empresarios son consumidores

3 Todos os traballadores son consumidores e se quixeran podrían ser empresarios (accionistas)

O que evidentemente nunha sóla empresa non sería certo pois hai:

A accionistas externos, que non traballan na empresa no que se incumple o 1 postulado.

B empresas que producen productos que os seus directivos ninsequera compran.  E non solo estou falando de fabricantes de productos intermedios, por exemplo un fabricante de acero, senon que hai outros.  Non vexo eu a paco el pocero quedandose para si os seus cutre pisos de mierda.

C Non sei cantos traballadores de McDonnell douglas teñan un avion na casa pero supoño que 0.  Incluídos os mandamases.

Sin embargo esto, que a nivel de unha sola empresa non se cumple, ten bastante sentido a nivel global.  Pois é evidentemente certo que:

Casi todo o mundo traballa

Todo o mundo consume

Todo o mundo podría teoréticamente ter acceso a participacións de empresas.

entón segúndo esto, o círculo real sería:

Mercado liberal

Sólo existen zonas B e D e D tende a abarcar B.

De esta visión, arranca unha parte na creencia da benevolencia e democracia do mercado pois:

1 Como o “empresario” tamén consume, produce necesariamente bos productos, que repercuten nos “consumidores” que tamén son traballadores, etc…

Este no é o argumento principal que se para afirmar a necesaria e intrínseca bondade dos productos, pois ese é o da libre competencia (da que falaremos máis adiante) pero potencia evidentemente a idea

O problema é que non fai falta ser abstemio para vender garrafón.

2 Todo individuo ten acceso a participar nunha empresa, e consecuentemente participar do seu beneficio.  Esto evidentemente só quere decir que a empresa, hoxe en día é maioritariamente un círculo aberto no que se pode entrar incluso con unha cantidade relativamente modesta de capital.  A participación real dos traballadores (entendendo como tal unha definición amplia) na empresa, sin embargo é totalmente neglixible, maioritariamente por dúas razóns:

A súa aportación de capital é moi pequena.  A nula capacidade de intervencion derivada de esto.  E os escasos beneficios.

A diferencia cualitativa da entrada na empresa.  Os grandes capitais entran como fondos VIPs e os capitais modestos en fondos de inversios.  Non fai falla que vos diga os chanchullos que se fan distribuindo gañanzas e perdas entres fondos de “abuelitas” e fondos “VIP”.

3 Estamos todos no mesmo bote, pois os empresarios tamén son traballadores da empresa.  Esto evidentemente é pouco máis que un xogo de palabras.  Non vou a entrar realmente en esto porque se me ocurren moi poucos tipos de empresa no que o empregados directivos e os “mandados” estén nun nivel medianamente comparable.

 

 

Continuara…

próximo capítulo

vision de Famio

Goberno.  Intervención e non intervención

 

domingo, 28 de septiembre de 2008

Interesante articlo do Pais sobre a CIA

http://www.elpais.com/articulo/portada/CIA/Historia/fracaso/elpepusoceps/20080928elpepspor_5/Tes/

La CIA fue creada por el presidente Harry S. Truman en 1947, como heredera de los servicios de inteligencia que EE UU puso en marcha durante la II Guerra Mundial, la Oficina de Servicios Estratégicos (OSS en sus siglas en inglés).

El principal objetivo era prevenir otro Pearl Harbour

 

El 20 de septiembre de 1949, la CIA, con unos despachos que todavía olían a nuevo, informaba a Truman de que la URSS tardaría al menos cuatro años en hacerse con armamento nuclear. Tres días más tarde, el presidente anunciaba al mundo que Stalin tenía la bomba.

El 30 de octubre de 1950, la CIA transmitía a la Casa Blanca que era "inverosímil" que China entrase en la guerra de Corea. Dos días más tarde, 300.000 soldados chinos cruzaron la frontera y casi echan a los estadounidenses al mar.

En noviembre de 1956, el entonces director de la CIA, Allen Dulles, informaba al presidente Eisenhower de que "el 80% del ejército húngaro se había pasado a los rebeldes" que encabezaban la primera revuelta contra el poder soviético en Europa oriental. Los tanques de la URSS demostraron en pocos días hasta qué punto estaba equivocado: 2.500 húngaros murieron en la represión, 200.000 abandonaron el país, y se instaló en Budapest una dictadura de corte estalinista.

Bahía Cochinos y todos los intentos para acabar con Fidel Castro,

la invasión soviética de Checoslovaquia,

la revolución iraní de Jomeini

El auge del terrorismo islámico tras la guerra de Afganistán

La caída del muro y la desaparición de la URSS;

Por no hablar del mayor fallo de todos, el 11-S, ni de las inexistentes armas de destrucción masiva de Sadam Husein...

viernes, 26 de septiembre de 2008

Clases de sindicatos ou sindicatos de clases

Despois das continuas reunions goberno, patronal e sindicatos e da inexplicable paz social que existe incluso coa taxa de paro por riba do 10%.

Prantexome aseguinte pregunta: ¿ A que e debido esta paz social? sobre todo si temos en conta a alta taxa de paro e rexursimentos de discursos populistas e xenofobos de diversos partidos politicos.

A Resposta non e tan complicada, so con analizar quenes son os parados e quenes os burgueses. Os parados son evidentemente cidadans de segunda, son extranxeiros sen dereitos, por moito que nos queiran facer creer na igualite e fraternité.

E os burgueses son os traballadores españois que ascenderon como por decreto o chegar os extranxeiros “non cualificados”  e co ascenso olvidaron deixar seus cargos nos sindicatos e os seus privilexios vironse de golpe elevados.

Nada mais que cada un pense o que queira e despois non se asusten de personaxe como Chavez and company   

miércoles, 24 de septiembre de 2008

O Neo comunismo que esta por vir

Medios prestixiosos como bloomberg http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601086&sid=aVSB_EP5x5tE&refer=latin_america

Recollen a seguintes declaracions de Hugo Chavez:

"I nationalize strategic companies and get criticized, but when Bush does it, it's OK," Chavez said on weekly television program Sept. 21. "Bush is turning socialist. How are you, comrade Bush?"

As continuas ridiculizacions que o mundo occidental fixeron deste personxe “Hugo Chavez” deixa agora co cu o aire a medio occidente.

Pero o mais asombros e que; as repuercusion destas declaracions foi minima, asi como a presencia de bombardeiros nucleares ruso en territorio venezolano e demais cousas que suceden como consecuencias das accions das superpotencias

 

sábado, 26 de julio de 2008

Ahmed Ertegün

Esta é unha entrevista de fai 4 ou 5 anos a Ahmed Ertegün no programa de Charlie Rose. Un tío moi interesante. Fillo do embaixador de Turquia nos EEUU foi o fundador de Atlantic Records e morreu con 82 tacos nun concierto dos Rolling Stones, nunha desafortunada caida, fai dous anos ou asi. Foi o descudridor de lendas do soul como Ray charles Aretha Franklin, Otis Reading ou John Coltrane e tamen, entre outros grupos de rock duro, os míticos Led Zeppelin, que lle fixeron un concierto homenaxe trala súa morte. Falan por suposto de música e tamén de fútbol (foi o fundador dos Cosmos de Nova York), pero puxeno aqui, porque tamen se fala de política, hai un cachiño moi interesante no que fala sobre a ampliacion da Unión Europea a Turquia xusto ó principio despois de falar e, mais adiante, fala da segregación de músicos negros nos anos 30 e 40 en EEUU.

viernes, 18 de julio de 2008

Aqui huele a asufreeeee...

A verdade é que o fulano é mais entretenido que os tonechos. jejeje

viernes, 4 de julio de 2008

Mais Chomski

Esta ves con Ali-G How many words does you know? jajaja

sábado, 21 de junio de 2008

HISTROIA DAS COUSAS (moi interesante video)

ILLA DAS FLORES

sábado, 14 de junio de 2008

Contradicions do noso maravilloso sis K

Hoxe decidin pensar e plantexome duas perguntas: 1-Porque os Neocon estan en contra de que a principal arma ou ferramenta do sistema capitalista avanzado entre no sector da agricultura?, quizais sexa un sector moi protexido con lobbies moi poderosos que se queren resistir a perdida do poder a prol dos fondos de inversion.

2-A outra cuestion que me plantexo e que, dudo que a alza dos prezos dos alimentos sexa unha amenaza para os paises pobres, xa que as suas economias tenhen no sector primario a sua fonte de ingresos, enton segundo o meu punto de vista, verianse beneficiadas tanto pola suba do prezo como pola inversion que atre esa suba.

Evidentemente os escravos das economias perifericas tipo Norte Mexico ou calquera cidade china que con unha cunca de millo o dia e un pouco de auga poden chegar a producir catro chasis de fords ou trescentas camisetas de temporada de calquera multinacional de moda, tenhen a sua correspondente revolta social, e xa que o demonio comunista non esta ai para ter as culpas sera a inflacion como mal incontrolable que diluira de responsabilidade a calquera outro factor.

O incremento de prezos dos combustibles tanto para vehiculos de 4 rodas como de duas patas beneficia sin duda os productores, chameselle Exxon ou Gumersinda da Noveira cunha explotasions de vacas na fronterira de Coristanco con Carballo.

Enton, polo que se teme non e por unha masificacion de nejrinhos barrijudos de telediario de 3 da tarde, sinon polo orden establecido en certos centros de producion alimentados con enexia obsoleta, xa sexa carbon petroleo ou tortas de millo.

Bueno toda esta rallada e por leer este artigo de fondos de inversion:

Los grandes fondos de inversión internacionales ya vertieron cientos de miles de millones de euros en los mercados financieros en auge para commodities agrícolas. Pero unos pocos inversores privados, de los más importantes, están comenzando a hacer apuestas a más largo plazo y, por ende, más arriesgadas. ¿La razón? Creen que la necesidad mundial de alimentos aumentará en forma considerable en los próximos años. Es por ello que compran tierras, fertilizantes, elevadores de granos y equipos de embarque, entre otras cosas.

Desde campos de la campiña inglesa y de Africa al Sur del Sahara, hasta plantas de etanol y biocombustibles en Brasil, pasando por espacios para almacenar granos en el Medio Oeste norteamericano, los grandes inversores institucionales, entre los que se encuentra el gigante BlackRock, están comenzando a invertir fortunas en agricultura.

Esto ocurre porque hay considerable interés en lo que los inversores llaman “estructura de posesión”, como las tierras de Canadá, Argentina o Ucrania. Algunos piensan que estas nuevas apuestas podrían alentar la producción de alimentos en momentos en que el mundo los necesita más que nunca. Los inversores piensan introducir nuevas tecnología y aportar capital destinado a modernizar y mantener los elevadores de granos y los depósitos de fertilizantes.

Sin embargo, las consecuencias a largo plazo no están tan claras. Algunos especialistas en economía agrícola temen que estos grupos se centren en las ganancias por encima de cualquier cosa y no compartan el compromiso de la industria con el agro en los tiempos buenos y en los malos. Esto es: transferencias de recursos de una y otra parte.

El hecho de ser propietarios de tierras y de parte del negocio del agro libera a estos nuevos inversores de reglas destinadas a limitar la cantidad de apuestas especulativas que tanto ellos como los demas inversores financieros pueden hacer en los mercados de los commodities. Muchos asesores están temerosos del posible desorden que podría causar este nuevo dinero, comparándolo con la burbuja de valores similar a los inmuebles de Florida, Estados Unidos. Hoy en día, un campo en la llamada “zona núcleo” de Argentina, las mejores de la Pampa Húmeda, no bajan de 15.000 dólares por hectáres, unos 10.000 €. Pero no se entusiasmen, no hay a la venta…

{A publicacion dos graficos de pesos do sector primario nas distintas economias, suba das diferentes materias primas ou exportacion improtacion de alimentos de distintos paises deixoo para outro dia}

domingo, 8 de junio de 2008

Interesante artigo do xiro da politica exterior de Aznar (quizais perejil foi o detonante)

¿Cuáles fueron las razones del giro estratégico en la política exterior española en el 2002?

El escenario mundial cambia radicalmente tras los atentados terroristas del 11 de septiembre de 2001, lo mismo que la política de EEUU, que replantea su actitud ante el mundo y adopta una política hegemónica, intervencionista y unilateral. La lucha contra el terrorismo y el “eje del mal” sirven para justificar el objetivo de moldear el mundo a la medida de sus intereses, adoptando la denominada doctrina Bush de la “autodefensa preventiva unilateralmente determinada”, que pone en entredicho el orden jurídico-internacional y las instituciones internacionales sobre las que se había basado el funcionamiento de la sociedad mundial hasta ese momento.

El gobierno de Aznar, apoyado en una mayoría absoluta que les permite soslayar las Cortes Generales y le deja las manos libres para romper el consenso en política exterior, entiende que como consecuencia de ese nuevo escenario mundial, de los nuevos retos en materia de seguridad y del cambio en el vínculo trasatlántico, se ha abierto una ventana de oportunidad única para que España adquiera peso y protagonismo a nivel internacional de la mano de EEUU. Y ello requería un cambio radical en el modelo de política exterior.

La lucha contra el terrorismo que lidera ese país, de la que España ha sido adelantada, la guerra contra Irak que preparan EEUU, que proporciona una ocasión perfecta para demostrar la adhesión incondicional a ese país, la entrada de España, como miembro no permanente, durante dos años en el Consejo de Seguridad, desde el 1 de enero de 2003, que proporcionaba a España un especial protagonismo, y la perspectiva próxima de una UE ampliada, que introducía importantes interrogantes en el proceso de construcción europea y ampliaba el campo de influencia de EEUU en la misma, en opinión del gobierno popular, abrían una oportunidad que no se podía desaprovechar, para dar un giro estratégico en la política exterior y situar a España, en palabras del propio Aznar, entre los países que cuentan a nivel internacional.

Un protagonismo que, desde esos planteamientos, se entiende que no se podía lograr a través de la UE, estancada en su proceso de integración, donde España difícilmente podría cambiar su condición de potencia media, situada siempre detrás de Alemania, Francia, el Reino Unido e Italia y en la que especialmente Francia y Alemania nunca permitirían el papel al que se aspiraba. La posición de Francia, en la crisis de Perejil, en julio de 2002, poco comprometida con los intereses españoles y favorable a los marroquíes, y la de EEUU, que a través del secretario de Estado, Colin Powell, había contribuido decisivamente a su resolución venían a demostrar, en opinión del gobierno, lo acertado de tal análisis.

Este nuevo modelo de política exterior, que se pone en práctica a partir de 2002, tendrá las siguientes características básicas, muy distintas en sus prioridades y principios, a las que inspiran el anterior modelo de política exterior (Arenal, 2004b, pp. 73-78).

Ruptura del consenso. En primer lugar, la ruptura del consenso en el que desde 1976, salvo el período 1980-1984, se había basado la políticaexterior. A través de una política de hechos consumados, se articula una nueva política exterior, quecambia la prioridad que había definido hasta entonces la misma, situándola en la relación con EEUU, sin plantearse siquiera como principio inspirador la búsqueda del consenso con los principales partidos políticos con representación parlamentaria, rompiéndose lo que había sido una característica esencial de la política exterior en la España democrática.[5]

Esta ruptura del consenso ponía en entredicho el carácter de política de Estado que hasta entonces había tenido la política exterior española. Una ruptura del consenso que se ve acentuada por el absoluto distanciamiento de la nueva política exterior en relación con una opinión pública española que abrumadoramente no comparte los nuevos planteamientos, produciéndose un grave divorcio entre el gobierno y los ciudadanos.

Prioridad de la relacióncon EEUU. La segunda característica básica es la prioridad que se otorga a la relación con EEUU respecto a las demás coordenadas de la política exterior, rompiendo con la prioridad otorgada hasta entonces a la coordenada europea. Este cambio de prioridades se concreta además, en elalineamiento incondicional con la estrategia global de la Administración Bush.[6]

Este último hecho es significativo a la hora de evaluar el nuevo modelo de política exterior y analizar sus implicaciones para el futuro, pues el alineamiento incondicional con los intereses de EEUU se materializa no sólo en términos genéricos, con ser ello ya importante desde la perspectiva de la política exterior española, sino en relación a una opción filosófica y política muy concreta, neoconservadora, unilateral e intervencionista, contraria al orden jurídico-internacional imperante, que es la que inspiraba a la Administración Bush. Se produce en este aspecto, como ha señalado Sanahuja, un viraje neocon en la política exterior española (Sanahuja, 2006).

En este proceso de alineamiento incondicional, el momento culminante hay que situarlo en la participación de Aznar, junto con Bush y Blair y el anfitrión Durão Barroso, en la Cumbre de las Azores, el 16 de marzo de 2003. Esta Cumbre ponía fin a la diplomacia y a las Naciones Unidas como instrumentos para lograr un supuesto desarme de Sadam Husein y abría solemnemente la puerta para la guerra unilateral y preventiva contra Irak. La Cumbre y la Declaración, aprobada en la misma, titulada “El compromiso con la solidaridad transatlántica”, consagraban a EEUU como el referente prioritario de la política exterior y formalizaban el giro radical en la política exterior española. En palabras del propio Aznar, España “había salido del rincón de la historia”.[7]

Debilitamiento de la apuesta por la coordenada europea. La tercera característica básica del nuevo modelo, consecuencia directa de la anterior y con implicaciones igualmente muy importantes, es la pérdida de prioridad de la coordenada europea de la política exterior. Europa y, en concreto, la UE, hasta ese momento ejes central de la política exterior, dejaban de ser el referente fundamental de la política exterior española, pasando a un segundo plano respecto de la relación con EEUU.

El planteamiento respecto de Europa será escéptico en lo político y estratégico, considerándose que el proyecto europeo tiene pocas posibilidades de avanzar realmente en términos políticos y de seguridad y defensa, como consecuencia de la ampliación, de los intereses contrapuestos de sus Estados miembros y del creciente papel de EEUU. Además, se estima que con la ampliación España pierde peso y pasa a ocupar una posición periférica, mientras ganan posiciones Alemania y Francia.

En ese escenario, se considera que Francia y Alemania no permitirán que España tenga un mayor peso, no existiendo posibilidades de cambiar su condición de potencia media y periférica europea, siempre detrás de los grandes. Se parte de la base de que esa Europa ampliada y heterogénea no tiene posibilidades de dar respuesta a los problemas de seguridad de España, especialmente en el Norte de África, donde los intereses de Francia son competitivos con los de España. En este sentido, se considera que los intereses de seguridad no van a estar atendidos adecuadamente por Europa, sino por EEUU.

En consecuencia, se procede a redefinir la política europea de España, tanto en cuanto a los países europeos con los que se mantiene relaciones privilegiadas, como en cuanto a los objetivos de la propia política europea.

Pérdida de autonomía de las políticas iberoamericana y mediterránea. La cuarta característica de este nuevo modelo de política exterior hace referencia a las coordenadas iberoamericana y mediterránea, que se han visto profundamente afectadas por el cambio de prioridades que hemos señalado. El alineamiento incondicional con EEUU forzosamente tenía que afectar a las relaciones de España con América Latina y el Mediterráneo y Norte de África, dada la importancia estratégica y los intereses de todo tipo que EEUU tienen en ambas regiones. En este sentido, se produjo una coordinación de acciones, proclamada por el propio gobierno de Aznar, que eliminaba prácticamente los relativos márgenes de autonomía que las políticas iberoamericana (Arenal, 2003) y mediterránea de España habían tenido hasta ese momento.

Apuesta por el unilateralismo y debilitamiento de la primacía de la legalidad internacional. Finalmente, como última característica de este nuevo modelo de política exterior, que rompe también con lo que ha sido una tradición de la política exterior española desde 1976 y que es una consecuencia más del alineamiento con la Administración Bush, muy en concreto en lo relativo a la guerra de Irak, hay que señalar el cambio que se produce en relación a los principios y valores que venían inspirando la política exterior de España y que se habían transformado en señas de identidad de la misma. En este nuevo modelo de política exterior la apuesta por el multilateralismo se sustituye por el unilateralismo y se atribuye un papel secundario e instrumental a las Naciones Unidas y al derecho internacional, en línea con los principios que inspiran la política internacional de la Administración Bush. Al mismo tiempo, por la misma razón, se produce una pérdida de perfil de los principios de democracia y derechos humanos como inspiradores de la política exterior española.

En definitiva, se conforma un nuevo modelo de política exterior, basado en la ruptura del consenso, fuertemente ideologizado y radicalmente diferente a nivel de prioridades, principios y valores al que se había venido estructurando desde el inicio de la transición democrática. En este caso no cabe hablar simplemente de diferencias importantes en cuanto al despliegue concreto de la política exterior, ni de planteamientos enfrentados entre el gobierno y el principal partido de la oposición en cuanto a la acción exterior, sino de un giro radical en la política exterior, que rompía sin consenso de ningún tipo las prioridades y principios inspiradores de la misma hasta ese momento, con las consecuencias que ello tenía desde la perspectiva de la imagen y la posición de España en el mundo y de sus intereses nacionales.

viernes, 6 de junio de 2008

Miles de mariñeiros nas ruas

TITULAR: Manifestacion Multitudinaria, miles de mariñeiros saen as ruas para a mellora das suas condicions laborais. Non coño que son os armadores TITULAR: Miles de armadores, bueno miles non, que en total deben de ser 3000 mil e contando que a folga foi secundada por u x% entre un 20% e un 50% non salen as contas, Enton o titular sera: Miles de armadores e Familiares colapsan as ruas da capital Coruñesa, segun a organizacion "moitos" segun o delegado do goberno "poucos" "Creo que si se fai un zoom na foto e che sobran 15 minutiños podense contar" Outra cousa a ter en conta que imaxes como estas foron titulares de todolos periodicos e televisions nacionais, pero sin animo de manipular a realidade non deron datos dos manifestantes xa que o becario de turno estaba coa gripe"

domingo, 27 de abril de 2008

O mundo o reves

Fai tempo que estou desconectado do mundo, Hoxe decidin leer o periodico, e un exercicio que de vez en cando non fai mal.

E atopei en primeira paxina o segunite Titular:

ANGOLA PERMITE A UN BARCO CHINO ATRACAR EN PORTO, PERO NON DESCARGA-LAS ARMAS PARA ZIMBABWE.

Deixo aqui o link http://www.nytimes.com/2008/04/27/world/africa/27zimbabwe.html?_r=1&ref=world&oref=slogin

Mentra o mundo se deixa guiar por Richar JER na cruzada contra os chinos pola suposta represion no Tibet, a ninguen lle interesa outras cousas porque quizais todos temos algo que ocultar.

Xa nos queixaremos cando esten na porta do estreito.

 

sábado, 5 de abril de 2008

Noam Chomski

Zach de la Rocha de Rage Against the Machine entrevista a Noam Chomsky sobre o NAFTA o FMI e outros temas de globalizacion.

lunes, 31 de marzo de 2008

Crise economica, ¿cando non tivemos crise?

Artigo do xornal italiano UNITAT:

Inflación record toca o 3,3%

Nunca estivo tan alta dende fai 12 anos,

Berlusconi: E sempre culpa de Prodi.

En Marzo a inflación sube o 3,3%, unha marca que non se alcanzaba dende o 1996. O aumento de prezos e sobre todo polo prezo de petróleo que determina no _.—— un aumento que inflúe no 40% do aumento global, respecto o 2007 soben tamén os alimentos aínda que teñen un aumento mais moderado, achegase o seu máximo histórico o arroz. A “Confagricoltora” di: “ E in problema estrutural, non coxuntural”. O efecto do petróleo sobre a luz e o gas e dun aumento do 4% no recibo.

Artigo completo: http://www.unita.it/view.asp?IDcontent=74212

Temos claro entón que, non deberiamos analizar o dato bruto da inflación, en calquera caso o que nos interesa de cara a Europa e a competitividade no noso mercado, e por tanto o diferencial de inflación que polo que vexo nin mellora nin empeora, segue igual de mal que sempre, e coas vacas gordas non tiña importancia, porque “España iva bien” e agora coas vacas fracas tampouco ten importancia, porque este e un tema tan complexo, que e mellor desvia-la atención. Para facerse unha idea, podemos pensar que para resolver este problema común a España e Italia deberíanse facer reformas estruturais que pasan dende o replantexamento da enerxía nuclear, ata a reextruturacion do sistema agrario e de formación de prezos dos bens básicos.

Dou grazas os políticos e medios de comunicación que promulgan e apoian a teoría de que dende que veu o Euro xa non e o mesmo. EU desde aquí apúntome a teoría, que pensar e moi cansado

 

martes, 18 de marzo de 2008

Lio no Tibet

Xa temos outra vez lío no Tibet. Xusto unha semana despois de que EEUU retirara a china da lista negra de países que violan os dereitos humanos (e puxéronlle unha estrellita máis a Cuba, jajaja).

Cando xa levamos un par de día de alborotos, destrozos e hooliganismo (din os chinos) ou represion palizas, tortura e mortos a decenas (di o resto do mundo, ou casi); onte saleu o mandamases da rexión autónoma do tíbet, (posto a dedo por Pekin) decindo o seguinte:

El presidente de la Región Autónoma de Tibet, Qiangba Puncog, dijo que las víctimas son 13, y advirtió que los manifestantes antichinos serán "tratados con dureza", pero quienes "muestren arrepentimiento recibirán algo más de indulgencia". En tanto, el Ministerio de Exteriores chino rechazó la presencia de un enviado independiente de la ONU alegando que los sucesos del Tíbet constituyen una "cuestión interna".

(Noticia enteira no xornal arxentino Clarin: http://www.clarin.com/diario/2008/03/18/elmundo/i-02301.htm)

Estou intrigado por saber que significa algo más de indulgencia.

Onte xa expulsaron os corresponsales estranxeiros de Lhasa e o exército, promulgado o toque de queda, esta indo casa por casa detendo a disidencia.

O carallo é que hoxe no telediario 24 horas vexo a un do politburó chino decindo o de sempre:

A integridade do territorio chino é inviolable (como me sona esta canción).

E despois, surprise:

El destino del tibet será decidido por todos los chinos incluidos los Taiwaneses.

O cal é unha contradición, pois si o primeiro postulado é inviolable, nin taiwaneses nin pirolas verdes.

Pero esta última chorrada, seguro que xa a escoitastedes el latitudes mais achegadas. O certo é que, dos nacionalismos centrípetos, os únicos que xojan en segunda división son:

a) Os marroquíes. Víronse obrigados a aceptar o referendum sobre o sahara. É decir que non poden aplicar o de tódolos marroquíes decidiran o destino do Sahara. Pero como en segunda división, tamén se pode a liga, siguen a eficaz estratexia de votar os saharahuis fora, e meter ós seus dentro, aplazando o referendum indefinidamente, ata que teñan asegurada unha maioría marroquí amplia no Sahara.

b) os serbios. Aquí xa non comento nada. Os serbios paresen parvos.

Aínda así, os chinos, pois chino previsor vale por dos, están promocionando o desplazamento de chinos han (a etnia maioritaria), ó Tibet, que previsiblemente dentro de 20 anos ou así lles proveera dunha folgada maioria.

Pois eso. Que acabran fagocitados polo monstruo chino, eso sí, deixando unha bonita ringleira de cadáveres.

miércoles, 5 de marzo de 2008

Las elecciones primarias norteamericanas

 Interesante entrevista a Vincenç Navarro, sobre o sistema electoral Americano que transcribirei cando teña tempo.

 

sábado, 1 de marzo de 2008

Intentando entender a absolucion dos Albertos XUSTIZA XUSTA

Los mejor pensados creen que la sentencia que deja libres a Cortina y Alcocer, y que convierte en papel mojado la jurisprudencia del Tribunal Supremo sobre la prescripción del delito, tiene que ver exclusivamente con el histórico pique entre el Supremo y el Constitucional sobre quién corta el bacalao a la hora de repartir justicia en su máxima expresión. Según este supuesto, estaríamos ante una cuestión de ‘a ver quién mea más lejos’, pero sin que detrás de la polémica sentencia haya cuestiones estrictamente ideológicas o partidistas. “Este es un asunto más corporativo que ideológico”, asegura un prestigioso jurista.

Una estrategia cocinada

Los más escépticos sobre la calidad del sistema democrático sostienen, sin embargo, que la polémica sentencia del TC no es más que el corolario lógico de una estrategia cocinada en los fogones del Poder (con mayúsculas) encaminada a librar a Cortina y Alcocer de prisión. Esta sería la secuencia de los hechos. Primero (en 2005) se reinterpreta la doctrina del Supremo sobre prescripción del delito entrando a saco en una sentencia que afectaba a un matrimonio de Ourense acusado de alzamiento de bienes por la Agencia Tributaria, y que sin quererlo se convierte en una especie de ‘coartada’ necesaria (otros dicen que preparatoria) para la sentencia final. Posteriormente, se cambia la Ley Orgánica del TC para dejar bien claro que las resoluciones del Constitucional son irrecurribles, ni siquiera por el Supremo. Y, finalmente, el pasado 25 de febrero, la Sala Segunda del TC libra a Cortina y Alcocer de ingresar en prisión

Un trabajo bien hecho. Eso sí, con argumentos tan jurídicamente contundentes y ajustados a Derecho como los que esgrime el propio Tribunal Supremo a la hora de teorizar sobre cuándo prescribe un delito, si en el momento de presentarse la denuncia o querella ante el juzgado de guardia o en el instante en que el juez correspondiente la admite a trámite. Argumentos válidos a la luz del Derecho, pero inaceptables, según la mayoría de los juristas consultados, no por lo que se dice, sino porque invade competencias de forma escandalosa. Que se sepa, la interpretación de la legislación ordinaria es una facultad del Supremo, nunca del Constitucional. El Fiscal General del Estado -viejo ‘enemigo’ de alguno de los magistrados de la Sala Segunda del TC- se encuentra entre ellos.

http://www.elconfidencial.com/cache/2008/03/01/2_cinco_jueces_gabardina.html

 

E esto sin a San Gil polo medio

Fai 15 días chocoume moito que un compañeiro de traballo me dixera a conta do incidente entre uns alumnos de económicas da USC e a Señora San Gil “Cada vez os pareceis mas a los etarras, Bueno a los Vascos”

Hoxe día 29 de febreiro iba eu a facela compra semanal no supermercado do barrio que casualmente esta na Praza Tirzo de Molina, e como non, fixen coincidir a miña visita co inicio da manifestación fascista as 7 da tarde, cando cheguei alí contei 22 furgóns policiais de antidisturbios, nunha praza que terá o tamaño de medio campo de fútbol, ante tal “desplieje” a xente estaba tranquila, parecía un día normal excepto pola pancarta xigantesca colgada da sede da CNT que se atopa nun terceiro piso no medio da praza e coa insinia Vermella e negra presidindo a mesma. Vin pra casa collela cámara de fotos pero non tiña Batería, e decidín esperalas noticias da prensa.

Si un coñece medianamente o barrio, que non e meu caso, dáse conta que foi unha provocación en plena campaña electoral, a radiografía do barrio e evidente, pode ser o barrio mais multicultural de Madrid, por non dicir o barrio co remexido mais descontrolado de Madrid, de feito na miña rúa teño 12 tendas chinos un bar de dous vellos madrileños dous “Kebaps”, locutorios varios e un bar Galego no que as veces tomo unha estrella (mentira non me gusta a estrella, pero queda ben), pois ben isto e en xeral o barrio, pero a praza Tirso Molina ten mais peculiaridades, presidida pola sede da CNT e o centro de reunión de emigrantes xeralmente Negros que despois de traballar van alí a tomar un piscolavis e xoga-las cartas, a un xogo que non conseguín entender a semana pasada. Os fines de semana montase un mercadillo con chiringuitos que venden libros e obxectos estraños de tendencia marxista, Tamén o fin de semana os das cartas montan Bailes de Capoeira (Ou aljo así) instrumentos estraños e rondós con timbais.

Eu Preguntome, ¿Que sentido ten autorizar nun barrio coma este unha manifestación Fascista en plena Campaña electoral?

Ten Moito mais sentido ilegalizar unha manifestación da Esquerda Vasca non importando o motivo da manifestación, dende logo coa miña pequena experiencia en Madrid danlle mais importancia a un protesta veciñal en “Getxo darriba” pola subida do recibo do lixo que por unha batalla campal provocada pola incompetencia da xustiza.

Son as 11 inda escoito os 2 ou 3 helicoteros e as bocinas dos policias, pero si teño unha cousa clara, Isto todo foi orquestado por non sei quen, cuns obxetivos claros

E o que me produce mais repulsión e a falta de obxectividade do habitantes desta cidade, e me fai preguntar ¿que será de certos sectores da política madrileña cando ETA desapareza? ¿Porque intentar que ETA desapareza, si nos serve como argumento para esconder cousas mais importantes?

As Doce e media decidín saír de festa, a Maquinaria da hipocresia estaba a traballar a toda maquina, pero había cousas, como o cheiro, que non se poden ocultar. Contei 5 camións e alrededor de 50 persoas limpando a toda presa a rúa, isto solo sumando na Rúa Embajadores non me metín por mais rúas (Tiña sede), Contei dous coches queimados e 12 coas lunas rotas, 5 contenedores queimados e a sucursal Cajamadrid totalmente desfeita.

Pero non pasou nada

 

 

 

 

http://videos.abc.es/informaciondecontenido.php?con=4196

 

jueves, 28 de febrero de 2008

Bolicolandia

http://www.lavozdegalicia.es/barbanza/2008/02/28/0003_6606696.htm

Vaia, vaia.  Algún se imaxina o mesmo en suiza, nun canton francés, por exemplo?  Uf… estes non nos entenden… vámoslles a enseñar ITALIANO.  Aparte que no tempo que levo vivindo en Korea, aínda non vin a un mariñeiro que sexa capás de xuntar coherentemente sujeto-predicado-y-verbo en castelán.  e xa non falemos de tempos compostos.  Ó mellor as clases de castelán tíñaas que coller Bolico.

miércoles, 27 de febrero de 2008

Recapitulando

Con este artigo veño cavilando fai tempo, aínda que non vou ser excesivamente rigoroso cos resultados, isto vai ser unha ralladura coa que non quero chegar a ningunha parte.

Pensando nas eleccións xerais de non sei que día de marzo, recapitulo catro anos atrás e, examinando os principais razóns polas que gañou Zp, penso que gañou en gran medida pola situación da vivenda a guerra de Iraq e o puliño de ultima hora que lle deu as escandalosas e desafortunadas actuacións dos mandatarios despois do 11M.
Agora ben, non pretendo facer un discurso demagóxico sobre ningún dos tres temas, simplemente facer unha análise do porqué do pasotismo na principal política coa que este goberno se presentou as eleccións.
A gran burbulla que existe sobre os prezos da vivenda, non é cousa nova; de feito, segundo a miña idea, ven de fai 7 anos atrás more or less.
O que aquí me pregunto e porqué un goberno socialista -no que a intervención publica é unha cousa intrínseca, por socialista- non fixo nada.

Segundo a teoría (e as promesas electorais) o estado tería que actuar de forma paternalista, poñendo freo o mercado inmobiliario; a realidade foi que non fixo nada, porque os costos electorais que podería ter superaban ós Beneficios [electorais].  Temos que pensar que en España celébranse eleccións cada 1,5 anos; si poñemos un freno que reaxuste a economía en 4 anos pero, que os primeiros dous anos teñamos unha minirecesion atribuíble a política “equivocada” do goberno, (estou supoñendo que o lector sabe que as elecions municipais teñen unha influencia mais que relevante por exemplo nas elecions das deputacións provinciais así como certas elecions autonómicas poden cambiar o rumbo das eleccións xerais); teríamos un resultado nada positivo para afrontar a nova festa democrática.

Por tanto, entramos nunha contradición entre paternalismo do estado versus políticas non axustables ós períodos electorais.
Agora planteemos que pasa coas outras decisións en contras da vontade popular e escudadas baixo o paternalismo do estado.
A conclusión é clara, estas decisións só se tomarán si existe un grupo de presión o suficientemente grande para compensar ou controlar as perdidas producidas pola medidas impopulares.

Temos exemplos varios:

Reforma laboral: temos detrás os empresarios que darán un respaldo proporcional á redución de costos (ou aumento de beneficios)

Prórroga da lei do aborto: temos á Igrexa detrás proporcionando un soporte que compensará con creces as perdidas da non-reforma da lei.

As reformas do plan Urbanístico de calquera concello e o exemplo máis que claro do peso de certos grupos de presión sobre as decisións paternalistas dos estados.
Podiamos seguir así eternamente, identificando grupos de presión que fan posible ou non a vontade popular.
LOW BATTERIE

 

 

Que Andara fasendo Asnar por Jolibu

lunes, 25 de febrero de 2008

La revolución del condón (artigo de "la Razon dia 25 de febreiro )

Sarcasmo en estado Puro

Por fin ha llegado la gran medida social que estábamos necesitando y por la que clamábamos todos los españoles, la iniciativa revolucionaria que anhelábamos y que ni Felipe tuvo narices para afrontar. Por fin, sí, el PSOE bajará el IVA de los preservativos si gana las elecciones. El notición lo ha dado Bernat Soria y ya sólo podemos comparar a este hombre con los grandes libertadores de la Humanidad. Nombres para la Historia: Abraham Lincoln, Simón Bolívar, Martin Luther King, Bernat Soria? Ya sólo podemos comparar esta promesa electoral con el «Yo tengo un sueño» de Luther King en la marcha de Washington del 63.
Después de años de lucha reivindicativa, manifestaciones, huelgas, disturbios, barricadas en las calles de España para que se rebajara ese injusto impuesto que pesa sobre los condones, lo hemos conseguido. A mí en un momento tan emotivo como éste sólo se me ocurre pensar en los que cayeron por la causa, en los que un día soñaron con el condón abaratado y murieron sin ver la tierra prometida.
A mí esta tómbola desaforada de Zapatero me indica que en Moncloa ya no saben si tirarse al metro o a la taquillera. Los mismos lemas de la campaña empiezan a tener un cariz desesperado, ese «vota con todas tus fuerzas» que parece apelar más a un trabajo escatológico que a un tranquilo acto democrático como es dar el voto (¿qué clase de fuerzas hay que hacer para echar una papeleta en una urna?), ese Zapatero místico que aparece en los carteles con el rostro medio iluminado y envuelto en sombras tétricas? Todos esos excesos teatrales del PSOE están haciendo que lo que en principio era un defecto de Rajoy -su campaña plana y en sordina- se convierta en una virtud aunque sólo sea por contraste.
De buscar el voto de los jóvenes, Zapatero ha dado un salto cuantitativo pero a la baja. Ahora busca el voto de los «pichabravas» o los fanfarrones, los mentirosos no ya de la política ni la economía sino del sexo, de los desalmados que son capaces de comprar quinientos preservativos en la farmacia para darse el pote y luego tener que comérselos.
Si Caldera no puede parar el paro ni Solbes la inflación, la solución mágica es el condón. A grandes males grandes remedios. Bernat Soria debería pagarle el «copyright» al Boston Medical Group y a su anuncio del marido que le dice a la esposa «cariño, me han despedido del empleo» a lo cual ésta le contesta «ya encontrarás otro» para pasar felizmente a la acción sin mediar más palabra. El lema de Bernat Soria es «si su vida sexual funciona lo demás no importa», y su condón de rebajas es la carga de profundidad que tenía preparada el PSOE y que nos estábamos temiendo. Ahora sí que no hay duda de que Zapatero gana las elecciones. En Génova están desmoralizados, hundidos. No se esperaban un golpe tan bajo. Acabo de ver a Acebes y ya era la sombra de sí mismo.

domingo, 24 de febrero de 2008

Articulo de liberasion NO COMENTS (cada un que pense o que queira)

Libération (Francia) artículo de Christophe Ayad y Philippe Gragerau en página 10 a 4 columnas:“Las grandes maniobras de George Bush en África”

“George Bush acabó ayer en Liberia su segundo y último viaje a África. Aprovechó la ocasión para ‘vender’ Africom, el mando del ejército del ejército americano para África creado el año pasado y que suscita reticencias en el continente negro”


“¿Cuáles son los objetivos estratégicos de Estados Unidos en África?


El petróleo en primer lugar. Desde hace tres años, los Estados Unidos importan más petróleo desde África (18%) que desde Oriente Medio. En 2015, importarán más de una cuarta parte de su petróleo desde África . Pero el petróleo no es la única materia prima vital. Los minerales y el uranio africano (Níger, República centroafricana, Congo-Kinshasa) suscitan cada vez más intereses. Washington, de acuerdo con París, controla el abastecimiento y frena la llegada desde India o Irán. Última pero no la menor de las preocupaciones americanas: ‘la guerra contra el terrorismo’. El pentágono entrena a los ejércitos nacionales (Malí, Mauritania) y tiene subcontratos con aliados regionales para intervenciones armadas contra movimientos islamistas


¿Qué es el África Command ( Africom )?


Africom ha sido creado en febrero de 2007. El pentágono coordinaría de esta manera, en el seno del Africom, todas las agencias gubernamentales americanas. Es entonces una estructura cajón desastre .militaro-humanitaro-diplomatico-económica. La dimensión militar es preponderante. Sin embargo los dos gigantes continentales, Nigeria y África del Sur, se declararon hostiles a lo que consideran como una ingerencia en África. El cuartel general del Africom está basado en Stuttgart en Alemania pero Washington desea instalarlo en el continente”

Interesante Articulo Capitalismo en estado puro

Fondos de inversión: ¿Un producto para ignorantes?

Pues mayoritariamente, así es... la mayoría de los fondos de inversión se confeccionan para venderlos a ignorantes. Es cierto que hay verdaderos especialistas en fondos, que se manejan las tablas de Morgninstar y son capaces de seleccionar los fondos de inversión que más se adaptan a su perfil de inversión, y se abren cuentas en varias entidades para poder comprar los fondos de inversión que buscan. Pero más del 80% de los partícipes de fondos de inversión (y probablemente más del 95%) son gente que se mete en un fondo de inversión porque se lo han recomendado en su banco.

No me cansaré de repetirlo: Los consejos del banco se dan buscando lo mejor para el banco, y no para el cliente. Y para que se vea hasta que punto es así, voy a simular que soy un banco con una gestora de fondos de inversión, y voy a empezar a ganar dinero para el banco y para mis clientes VIP a costa de los partícipes del fondo de inversión, empleando prácticas poco éticas pero que probablemente mi banco ficticio no es el único que emplea...


Los fondos de inversión de Banco-Timo

Mi banco ficticio se llama Banco-Timo, y mi gestora Ges-Timo tiene dos fondos de inversión: Fondo-VIP y Fondo-Timo.

  • Fondo-VIP es un fondo con pocos partícipes, con un mínimo de entrada de 100.000€, bajas comisiones y buenos resultados.
  • Fondo-timo es el fondo que los directores de sucursal recomiendan a sus partícipes, con un tamaño muy grande, que Banco-Timo aprovecha para hacer sus cosillas...

Ambos son fondos de inversión mixtos globales, para que veamos de todo...


El fondo de inversión Fondo-Timo y la renta fija

Banco-Timo, para financiarse, ha lanzado una emisión de bonos a Euribor+0,05%. Bonos similares a estos están cotizando a un 75% de su valor nominal en el mercado, así que Banco-Timo no intentará colocar sus bonos en el mercado, sino que los colocará entre sus clientes:

Sí, señora Engracia, se trata de unos bonos sin riesgo: Banco-Timo los garantiza. Usted cobra un poco más que el Euribor, y si quiere venderlos, Banco-Timo se los recompra.

Y Doña Engracia, pensionista, compra encantada los bonos, pues tenía su dinero en un fondo de inversión monetario que sólo le daba un 1% de rentabilidad... y es que ella no quiere cosas con riesgo. Eso sí, ella no sabe que podría haber comprado bonos similares por un 75% de su precio!! Aunque incluso si lo supiera, posiblemente prefiriera los bonos Banco-Timo, pues el banco los garantiza mientras que con los otros dicen que se puede perder dinero.

Pero llega la comunión de su nieta, y Doña Engracia va al banco a vender unos bonos porque quiere pagarle el banquete. Y Banco-Timo cumple su palabra y le recompra los bonos a Doña Engracia... pero no para quedárselos, claro!! Banco-Timo da orden a las sucursales de tratar de colocar los bonos a otros clientes, pero aunque normalmente esto se consigue sin problemas, en esta ocasión hay un excedente de bonos. Así que la orden que las sucursales no han podido completar pasa a Ges-Timo, y es Fondo-Timo quien compra a 100 unos bonos similares a los que se pueden comprar a 75 en el mercado. El beneficio de los partícipes de Fondo-Timo será menor que si comprara bonos similares a 75, pero con la ayuda del fondo de inversión, Banco-Timo puede colocar sus bonos a un precio fuera de mercado y garantizar su recompra.


El fondo de inversión Fondo-Timo y la bolsa

Fondo-Timo también tiene en bolsa una parte de su cartera, lo que da muchos beneficios a Banco-Timo. De hecho, al principio se hacían a veces operaciones intradía, que si salían bien iban a la cuenta del banco y si salían mal se asignaban al fondo de inversión, para que las pérdidas se las comieran los clientes y no el banco... pero ahora eso ya no lo hacen, después de que una vez les dieron un toque. En vez de eso, hacen otras cosas:

Fondo-Timo vs Fondo-VIP

Fondo-VIP es el otro fondo de inversión de nuestra gestora. Se trata de un fondo 10 veces más pequeño, con un mínimo elevadísimo, del que están muy orgullosos en Banco-Timo, pues ha ganado varios premios internacionales y su rentabilidad siempre ha destacado por encima de los fondos de inversión de la competencia, al contrario que el mediocre (pero grande) Fondo-Timo. Pero la realidad es que este fondo de inversión funciona tan bien gracias a un truquillo de Banco-Timo...

Ahora ya han separado, como decía, la cuenta del banco de la de la gestora, para evitarse líos; pero las operaciones de los fondos de inversión las siguen realizando desde una única cuenta común, y de vez en cuando abren a la vez cortos y largos sobre un mismo valor, en la cuenta de los fondos de inversión. Dicen que la estadística es la ciencia por la que si yo me como dos pollos y tú ninguno, ambos hemos comido un pollo, y esto es lo que aplican aquí: La operación es neutra para el conjunto de fondos de inversión, pero no para cada uno de ellos individualmente... lógicamente, Ges-Timo asigna las pérdidas a Fondo-Timo, y las ganancias a Fondo-VIP; pero como Fondo-VIP es mucho más pequeño, la cantidad supone para ellos un 1% de ganancia, mientras que para Fondo-Timo esa misma cantidad es sólo un 0,1% y es fácil de esconder; en este caso, hay uno que se come diez pollos y diez que pierden un pollo cada uno!! Y esto, repetido 10 veces al año, supone un 10% de rentabilidad adicional para Fondo-VIP: Titulares, fotos, premios, rankings... mientras que Fondo-Timo ha perdido un 1% adicional, que como suelen decir en Ges-Timo, "tampoco es tanto... ¡que se jodan!! O mejor dicho: se lo merecen!! Haberse informado mejor!!"

Late-trading: Entrar en el fondo tras el cierre (1)

Los fondos de inversión funcionan con unos horarios, y si una orden de compra en un fondo de inversión se da pasado el cierre, se le aplica el valor liquidativo del día siguiente. ¿Por qué? Pues porque si a las 18:00h la bolsa americana empieza a subir con fuerza, podemos razonablemente suponer una apertura alcista aquí al día siguiente... si pudiéramos comprar un fondo de inversión a las 19:00h, sería casi como comprar acciones sabiendo que van a subir. Comprar un fondo de inversión tras el cierre, con precio del mismo día, se denomina late-trading, y la normativa de fondos de inversión prohibe tajantemente esta operativa, pero hay fondos de inversión que se venden a través de supermercados de fondos, y la comercializadora tarda un tiempo en transmitir a la gestora del fondo de inversión todas las órdenes del día; y es llamativo lo mucho y fuerte que opera el gerente de Fondo-Timo a corto plazo con su fondo, y el buen tino que tiene... y la rentabilidad de fondo-timo apenas se resiente unas décimas.

Late-trading: Entrar en el fondo tras el cierre (2)

Fondo-timo tiene una peculiaridad, y es que al ser un fondo de inversión mixto internacional tiene un 20% de su cartera en acciones asiáticas. Y esto permite hacer parcialmente una especie de late-trading, pero a gran escala y sin que ni siquiera sea ilegal. No todos los días, claro, pero de vez en cuando ocurre que tras un tranquilo cierre de los mercados asiáticos, a primera hora de la mañana (hora europea), empiezan las bolsas europeas a cotizar con subidas cada vez mayores; también wall street abre al alza, y cuando llegan las 17:30 estamos subiendo casi un 3% en todo el mundo, a veces incluso más. Algunos listillos aprovechan para comprar entonces nuestro fondo de inversión Fondo-Timo, sabiendo que el 80% de su cartera está valorada a precio de mercado... pero el 20% restante, las asiáticas, se está valorando con un 3% de descuento, lo que supone casi un 0,6% de descuento en el total del fondo. ¿Parece poco? Si vierais las cantidades con las que lo hacen, un 0,6% no os parecería tan poco...

Pero todo esto no es gratis: ese dinero "extra" que se llevan algunos del fondo de inversión, lo pagan el resto de partícipes... un fondo de inversión es un saco común, y si alguien se lleva de más, a los demás les queda menos a repartir. Teóricamente, las pérdidas que sufre el fondo por la diferencia entre el precio que al que compra y el precio aplicado en el valor liquidativo se compensarán con ganancias por el mismo concepto, siendo la suma nula... pero a veces, se observa en los fondos de inversión una extraña "mala suerte"; para quien crea en la mala suerte, claro!!

El fondo de inversión da contrapartida al banco

A veces, nuestro fondo de inversión hace operaciones "extrañas"... que dejan de parecer extrañas cuando se conocen las posiciones del banco!! Una vez, Banco-Timo llevaba en cartera nada menos que un 5% de acciones de TeleOcio, cuando empezaron a salir datos de pérdidas de audiencia de TeleOcio en favor de CanalSex; Banco-Timo quería vender sus TeleOcio, pero si ponía en el mercado todo su paquete, iba a tumbar su cotización y malvenderlas, y si iba poco a poco TeleOcio podía caer mucho antes de que acabara de vender... Y entonces se acordó de sus fondos de inversión!! Fondo-VIP y sobre todo Fondo-Timo empezaron a comprar TeleOcios a manos llenas... no les fue muy bien con ellas, y poco después las fueron vendiendo (las últimas, a precios muy inferiores al de compra), pero para el banco sí que fue un final feliz.

¡Ah! y esta se me olvidaba: una vez, los dos fondos de inversión iban cargados de acciones de Petrotel, cuando empezaron a surgir desde buenas fuentes rumores de OPA por Farmanut; Banco-Timo enseguida empezó a comprar, pero otros vieron la jugada también y la cotización de Petrotel empezó a dispararse... "a este paso, no llegamos: la CNMV la suspende de cotización esta noche, fijo. Hay que comprar cantidad hoy, y sin que se vaya el precio o nos quedamos sin margen". Y dicho y hecho: Telefonazo a Ges-Timo (sí, hay murallas chinas, pero para eso está el teléfono rojo), y los dos fondos de inversión Fondo-Timo y Fondo-VIP a vender como condenados!! Y ya sabéis cómo acabó todo: Farmanut opó a Petrotel pagando un 35% de prima, aunque como Petrotel subió un 13% el día anterior la prima se quedaba en un 22%; la CNMV anunció una investigación, pero no hubieron sanciones (lo de siempre, vamos), y los fondos de inversión recogieron las migajas de la subida del día anterior...

El fondo de inversión como generador de comisiones

Una buena OPV: El Corte Inglés va a salir a bolsa, y Banco-Timo es uno de los colocadores. Se ha comprometido con El Corte Ingles a colocar un 5% de la OPV, pero se acerca el fin del plazo y por más que en las sucursales están apretando a sus clientes para que compren acciones de El Corte Inglés a un precio triple de como se valoró dos años antes, no llegan a la cuota... y de nuevo vienen los fondos de inversión al rescate, Fondo-Timo y Fondo-VIP, que hacen unas fuertes peticiones de acciones de El Corte Inglés. Al final, Banco-Timo coloca con éxito la OPV de El Corte Inglés, y es generosamente remunerado por ello.

Y ya que los fondos de inversión de Banco-Timo van cargados de acciones de El Corte Inglés, y como el volumen tras la OPV es elevado, vamos a hacer trading: Varias veces al día, los fondos de inversión de Ges-Timo compran y venden acciones de El Corte Inglés. Con ello generan una buena cantidad en comisiones a Broker-Timo, y de paso le cargan las buenas operaciones a Fondo-VIP, cuya rentabilidad se resentía de lo de TeleOcio y del mal arranque en bolsa de El Corte Inglés. Al pobre Fondo-Timo le cargan las malas, es lo que le faltaba... este año se está descolgando de verdad.


Lo peor de todo: la mediocre gestión del fondo de inversión por la presión del día a día

Hay una cosa que realmente desespera al gestor de los fondos de inversión de Ges-Timo, y es que no le dejan operar correctamente. Decían que en Wall Street nunca han despedido a nadie por recomendar IBM, y eso es lo que deben hacer con Fondo-Timo y Fondo-VIP: seguir las modas del mercado. Pudieron mantener sus fondos alejados de Terra, de las inmobiliarias o de las renovables con PER de 3 dígitos, pero no lo hicieron: Un gestor se negó a comprar más Terras cuando la subida llegó a 50, y luego todos los fondos de inversión subían menos Fondo-Timo y Fondo-VIP... al gestor le costó el puesto, y al fondo, muchas críticas, y tener que comprar las Terras a 100, porque no se podía permitir no tener Terras y que siguieran subiendo. Sin embargo, cuando Terra se hundió, arrastrando a los fondos de inversión, no hubo críticas ni despidos, porque todos se hundían. Es lo que acertadamente ha explicado Pepe en su artículo Benchmarking.


Fondos de inversión: Conclusiones

Por supuesto, todo lo que aquí se menciona son malas prácticas de Banco-Timo... seguro que ni Santander, ni BBVA, ni La Caixa, ni Caja Madrid, ni Bancaja hacen nada de esto ;-) Pero por si acaso, no está de más a la hora de invertir en fondos, pensar en algunas cosas para no tener que depender de la buena voluntad de Santander, BBVA, La Caixa, Caja Madrid y Bancaja:

  • No hay que ir al banco a preguntar qué fondo de inversión te aconsejan, pues te aconsejarán su equivalente a Fondo-Timo (no sé si os lo había dicho, pero Fondo-Timo se lo venden a mi vecina, al peluquero, al jubilado del tercero... mientras que Fondo-VIP lo tienen el sobrino del presi de Ges-Timo, su cuñada, Amancio Ortega y su mujer, y cuatro más... )
  • Antes que un fondo de inversión mediocre, preferir un ETF indexado. Este aspecto es más complejo y lo desarrollaré en otro artículo, pero con un ETF no se pueden hacer muchas de las malas prácticas aquí descritas.
  • Valorar positivamente los fondos de inversión que cobren comisiones de reembolso si se vende pronto, pues evitarán prácticas de late-trading... que ya no sería rentable.
  • Valorar positivamente los fondos de inversión de gestoras independientes, pues aunque probablemente tampoco estarán 100% libres de conflictos de intereses, siempre serán mucho menores que en los grandes bancos.
  • Valorar extraordinariamente bien a los pocos gestores de fondos que consiguen librarse del Benchmarking, y me refiero concretamente a Bestinver, que son los únicos que yo conozco. Y eso sí, hay que aplicarse el cuento uno mismo y no ir detrás de los resultados del último trimestre.

 

lunes, 18 de febrero de 2008

Crise económica vs Campaña electoral. Mundo o revés


Ministro de economía socialista Neoliberal vs Candidato PP keynesiano.
A Solución que plantexan as diferentes alternativas políticas son ridículas, pero que podemos esperar dun ministro de economía socialista mais liberal que os liberais e dun aspirante a ministro de economía que chegou a candidato despois de resultar o perdedor dunha guerra política a pesar das sucias artimañas realizadas.
 
Analicemos agora as propostas concretas:
Rajoi planta Pinos:
Para empezar estou o 90% a favor da proposta, sobre todo sabendo que o campo español necesita unha conversión, si xuntamos isto con unha política forestal adecuada, poderíamos converter a franxa norte de España nunha potencia forestal e tomando como exemplo a mesma Finlandia.
Pero a proposta mete auga por tódolos sitios, en primeiro lugar porque nun intento de neoliberalizar a economía o estilo americano, Raxoi copia a política americana do NEW DEAL (vexase artigo) Non se dou conta de que era unha política keynesiana, que nada ten que ver coa liña a seguir.
Poucas mais propostas concretas se ven dende a liña do PP, agás a máxica reforma do mercado laboral, que segundo meu parecer, si tiña sentido na década dos noventa, xa que herdabamos un modelo socialista, non competitivo coa UE.
Cabe pensar que unha política de flexibilizacion do mercado laboral, e unha política que anima a economía polo lado da oferta, este modelo non ten en conta as consecuencias que esta política ten polo lado da demanda,
E dicir si aplicamos esta política os efectos sobre os traballadores serán algúns e en consecuencia os efectos sobre o consumo serán, segundo a miña opinión negativos, si temos en conta que o motor da economía española son as novas familias asentadas no territorio, e non fai falta mais que ver as estadísticas de compras de casas e coches, para darse conta que e a clase social onde mais afectaría a reforma laboral e por consecuencia isto seria contraproducente.
Espero entón que argumenten motivos de incrementos de productividade, inda que segundo o meu criterio si non se fixo nada nos últimos 20 anos para o ansiado incremento da productividade da economía española, non se faga agora, e sobre todo a costa da estabilidade social.
Reforma fiscal a lo ZP
Non rirse, please.
Calquera con dous dedos de fronte saberá que a reforma de 400 € que propón ZP non ten sentido,
Si por algo se reclama a reforma fiscal e porque os impostos producen distorsións na economía, que unha vez nas mans do estado xerarían efectos mellores ou peores segundo o seu emprego, pero como agora esta de moda o desprestixio do estado por parte dos políticos frases coma "os cartos mellor no peto dos españois, que eles saberán mellor que facer con eles" (sospeitoso alarde de franqueza "somos uns incompetentes, confíenos o menos cartos posibles").
Cal e a política de ZP xerar distorsións recadando impostos e volver a xeralos "distribuíndoos", porque nin sequera e unha redistribución xustificable en termo socialistas.
A Ladrillazo limpo
Coa creación do ministerio de vivenda o goberno de ZP demostrou que simplemente era un ministerio de propaganda que fai 4 anos non tivo collóns a enfriar un pouco a economía do ladrillo para que a hostia fose menor, pero ninguén ten os collóns de criticar isto porque parece un pacto nacional a tres bandas PP PSOE e Sector Ladrillo.
Solucións a crise económica
A política económica non cambiara gañe un ou outro,
As preguntas que teremos que responder serán:
¿A que política fiscal nos enfrontaremos?
¿A que reformas laborais nos enfrontaremos?
¿Cómo se afrontara polas partes a crise do ladrillo?
O que mais me asusta disto e o paralelismo cos EEUU no que a administración bush leva toda a lexislatura con políticas keynesianas de aumento de deuda para activa-la economía frente a postulados demócratas mais neoliberais.

domingo, 17 de febrero de 2008

Interesante artigo na Voz de Galicia

Paganche un billete pola cara e ti non sabia nada.

De donde salen os cartos enton, da tua cuota de afiliada, que non creo que pagues.

As veces son Tamallazos outras son Vacacions gratis.

Pero non nos tomen por parvos

ISTO E A DEMOCRACIA POLA QUE ALGUNS MATARIAN PALA IMPOÑELA ALA DONDE ELES QUEIRAN. Me parto y me tronxo (e de sinalar que coñezo personalmente os implicados, e confirmo que vergoña non teñen ningunha)

“La militante del PSOE protagonista del nuevo escándalo del voto exterior corrobora la denuncia del PP y dice que lo hace por ética”

Es argentina, lleva seis años en Vimianzo, milita en el PSOE y ha servido en bandeja al PP el contraataque a las acusaciones socialistas por el cheque entregado al presidente del Centro Gallego de México. María Isabel Blanco niega la versión de la Xunta y relata que viajó a Buenos Aires con fondos públicos para hacer campaña para el PSOE en las municipales.

-Menudo follón ha montado. ¿Es usted consciente?

-No lo era. Lo soy ahora.

-¿Viajó usted del 3 de abril al 22 de mayo del 2007 a Buenos Aires, con un pasaje que pagó la Secretaría de Emigración?

-No lo sabía. Recibí un e-mail. Pero es así. Pagó Emigración.

-¿Y quién contactó con usted para facilitarle ese pasaje?

-No fue un contacto, fue un e-mail que me envió la diputada socialista Marisol Soneira.

-¿Qué funciones realizó en su estancia en Buenos Aires?

-De agente electoral. Iba puerta a puerta, primero a solicitar el voto y después a recogerlo.

-¿Con cuántas personas contactó realizando esa labor?

-Tenía dos colaboradores, pero yo personalmente habré contactado con 100 o 150 personas.

-¿Tenía usted algún contrato laboral en ese período?

-Sí. Con la Unión de Viticultores do Castro, por intermediación de Unións Agrarias.

-¿Y su labor electoral era a favor del candidato de Muxía?

-Sí, el señor Félix Porto.

-Que fue quien le facilitó el contrato de trabajo.

-Sí, del 9 de diciembre del 2006 al 9 de diciembre del 2007.

-Por tanto, su situación no era de emergencia para que Emigración le pagara el billete.

-Así es. Cobré la Risga en el 2002, pero tres o cuatro meses, porque mi marido empezó a trabajar y me quitaron esa paga.

-¿Es afiliada socialista?

-Sí, pero me daré de baja en cuanto me entere del proceso.

-¿Y tiene usted pensado afiliarse a otro partido político?

-No. Mis ideas siguen siendo de izquierdas.

-¿Y siendo socialista, qué motivaciones tiene para denunciar todo esto a través del PP?

-Me enteré de que la Xunta pagó mi billete y no me pareció bien. Mis razones fueron de conciencia, de sacarme esto de encima y decir la verdad. No hay venganza, como se dice.

-La ética está bien, pero al final su labor era recabar voto.

-En actitudes de políticos de la Costa da Morte, parece que anteponen sus cosas personales a lo que el pueblo necesita.

-Su denuncia acrecienta las dudas sobre el voto exterior.

-Sí.

-¿Cree que está garantizada la limpieza del voto exterior?

-No sé si diría la limpieza, pero no está garantizado. Preferiría que vote un residente en España y no un emigrante que lleva 50 años fuera.

Bush un Heroe para Africa

George W. Bush un Heroe para Africa, Asi titulaba onte o xornal The gardion o Artigo que aqui se expon:

“En Visita oficial en cinco paises de africa, O presindete Americano sera ben acollido polos medicos e asociacions que loitan contra o sida. Gracias a el millons de enfermos de SIDA beneficiaranse dun tratamento e de aceso a educacion.

Eles non constituen o posible eletorado natural do Sr Bush pero as prostitutas de Ruanda agotan os eloxios cos que piropear o Sr B. O mesmo que os pobres de Africa do sur, abandonados por un governo presuntamente idealista, e os medicos de todalas partes de africa, que consideran o presidente coma un criminal ambulante contra a humanidade.

A parte da visita oficial  da visita os cinco paises Bush sera ben acollido por unha iniciativa que aqui pasa desapercibida que e :

O Plan de Urxencia do presidente pola loita contra o sida (PERFAR) dotado dun presuposto de 15 mil millons de dolares en cinco anos, que e percibido como unha revolucion no ambiente sanitario africano e isto e considerado como o programa de axuda mais importante despois do fin do colonialismo (…)”

O Artigo continua, quero reflexar o artigo no Blog, porque, non so o sesgo informativo no que se supon que nos encontramos polo neoliberalismo se pode tomar como un axioma.

Si evaluamos as politicas e noticias por cuantia economica (como segundo a miña opinion deberia ser nun mundo capitalista) e sin entrar a analizar o transfondo ou estratexia do feito, preguntome cantos minutos de informativo teriamos que encher con esta noticia e cantos minutos cos contenedores queimados en Donosti

jueves, 7 de febrero de 2008

Unha subvención por chamarse Xosé, Xiana ou Lois?

A Mesa pola Normalización Lingüística recibe numerosas consultas acerca de se existen subvención por ter un nome galego.

Chamarse Antón, ou Xiana, ou Lois ten beneficios económicos? Cánto me van dar se lle poño ao meu fillo Brais?. Parecen unha broma pero son preguntas reais cas que se atopa a diario A Mesa pola Normalización Lingüística[…]

Sigue leendo en anosaterra.org:http://www.anosaterra.org/nova/unha-subvencion-por-chamarse-xose-xiana-ou-lois.html

O que habia que faser é multar á xente que lle pon ó fillo Christian ou Kevin.  E díjoo en serio.

martes, 5 de febrero de 2008

Chaves non solo ten petroleo

“Rusia dispuesta a instruir a militares brasileños y suministrar material bélico a Brasil”

España por estar aliada cos EEUU perdeu a oportunidade de ampliar o mercado das armas a latinoamerica, cousa que soupo aproveitar Rusia

Que traten agora de xustificar o paro en Ferrol coa guerra de Irak ou algo parecido.

Ralladuras de patan despois de ler o periodico Ria Novosti aqui vos deixo a noticia

 

http://sp.rian.ru/onlinenews/20080205/98432592.html

domingo, 3 de febrero de 2008

Enric Sopena y César Vidal


sábado, 26 de enero de 2008

Loita de Clases

XUSTIZA XUSTA, Botin, Atutxa e Ibarretxe

Interesante articulo, no que e dificil tomar partido,dende logo creo que pon mais en duda a xustiza o caso de botin que o de Atutxa, inda que no seu momento, os grupos de presion non tiveron ganas de que o caso botin se convertira nun caso mediatico, polas suas posibles consecuencias, E VIVA BOTIN (que e o que me da de comer).

El nacionalismo vasco presiona a la Justicia para aplicar la 'doctrina Botín' a Atutxa e Ibarretxe

Una ley, dos interpretaciones contrapuestas. No se sabe si esta circunstancia depende de quién juzga o de quién es juzgado, pero el caso es que con la misma norma en la mano, la Ley de Enjuiciamiento Criminal, el presidente del Banco Santander Emilio Botín ha sido absuelto en el caso de las cesiones de crédito y el ex presidente del Parlamento Vasco Juan María Atutxa ha sido condenado por no haber disuelto la formación ilegalizada Socialista Abertzaleak. Así las cosas, las fuerzas políticas que gobiernan Euskadi han convocado para mañana a las 18,00 horas una manifestación en apoyo de Atutxa y del actual presidente vasco José María Ibarretxe, también en los tribunales por reunirse con miembros de Batasuna durante el llamado 'alto el fuego permanente' de ETA.

La ya conocida como 'doctrina Botín' es fruto de una particular interpretación del magistrado que juzgaba el caso de las cesiones de crédito del Santander, Javier Gómez Bermúdez. El presidente de la Sala de lo Penal de la Audiencia Nacional entendió que "no puede abrirse juicio oral solo a instancias de la acusación popular" y esta decisión fue ratificada por el Supremo el pasado 3 de diciembre, aunque con votos particulares cuyo contenido era manifiestamente ambigüo. Bermúdez se basaba en la modificación de 2003 de la Ley de Enjuiciamiento Criminal porque la que se especifica que se puede elaborar un escrito de acusación tanto la Fiscalía como la acusación particular. Entendiendo que la acusación popular quedaba fuera de esta opción.

Cabe recordar que la acusación particular se refiere a los afectados.

y la popular a la sociedad civil a través de asociaciones, sindicatos, partidos políticos, etcétera.

Y que, pese a que la Ley de Enjuiciamiento Criminal sólo especifique en sus artículos a la particular, la jurisprudencia española de los últimos 125 años engloba en este término a las dos opciones: particular y popular. Por tanto, Bermúdez había obviado más de un siglo de jurisprudencia.

No obstante, después de la sorpresa de la 'doctrina Botín', el pasado martes se dio la circunstancia contraria. El Supremo avalaba la tesis opuesta en el caso Atutxa y el ex mandatario ha sido condenado junto los ex miembros de la Mesa de esta Cámara Kontxi Bilbao y Gorka Knorr por un delito de desobediencia a la autoridad judicial por no disolver el grupo parlamentario Sozialista Abertzaleak. En esta ocasión, el Supremo estimó por mayoría el escrito de la acusación popular efectuada por el Sindicato de Funcionarios Manos Limpias.

La bronca está montada. En un comunicado, los partidos que conforman el Gobierno Vasco (PNV, EA y EB) ha señalado que la manifestación se ha convocado ante la "gravísima situación política generada por la decisión del Alto Tribual de condenar" a Juan Mari Atutxa, Gorka Knörr y Kontxi Bilbao por defender la autonomía del Parlamento Vasco. Además, claman en esta ocasión por un sistema judicial propio para los vascos.

Tres tesis para una sentencia

Aún se desconoce el contenido de la sentencia del Supremo en el caso Atutxa, así como la de los votos particulares, pero se auguran tres posibles tesis.

El abogado Fernando García Calero, representante legal de la acusación popular del Foro de Ermua contra Ibarretxe, Patxi López y Arnaldo Otegi explicó a El Confidencial estima que el Supremo puede,

  • en primer lugar, "haber rectificado la 'doctrina Botín' porque se trata de una sentencia contra 125 años de jurisprudencia;
  •  en segundo lugar, que estime que la acusación popular sólo puede ser considerada como acusación cuando hay un perjudicado particular;
  • y, en tercer lugar y menos probable, que en el juicio no se haya alegado la falta de legitimidad de la acusación popular".

García Calero considera la 'doctrina Botín' como una aberración: "Esto es gravísimo porque significaría que en los delitos de medio ambiente, prevaricación o corrupción de todo tipo en la que lo que se defiende es el bien público, es decir, no hay ningún afectado ni acusación particular, con la anulación de la acusación popular sólo el Ministerio Fiscal podría denunciar. Una institución regentada por una persona elegida por el Gobierno", con el consecuente conflicto de intereses y/o politización manifiesta de la Justicia.

El Foro de Ermua confía en que los magistrados del Supremo se hayan basado en una de las dos primeras tesis expuestas: "Si es así, se podrá juzgar a Ibarretxe, por ejemplo". En cuanto a la manifestación del sábado, su portavoz, Antonio María Aguirre, considera que la insistencia "en que los vascos tengamos un sistema judicial propio es la reiteración del deseo más íntimo del PNV de nombrar a los jueces en los batzokis. La manifestación del sábado se parecerá mucho a las que se celebraban el 19 de junio en conmemoración de la liberación de Bilbao por las tropas franquistas".

viernes, 25 de enero de 2008

Apoiemos a Isaac Diaz Pardo

Supoño que estades todos ó tanto da cacicada que lle fixeron a Díaz Pardo (e ós empleados, que os do IGI están sen cobrar) en Sargadelos.  Só vos recordo rápidamente que Isaac é o pai do laboratorio de formas e Sargadelos.  Unha seña identitaria da Galiza da posguerra.  Digamos que é como din os do Barça, mes que un club, máis que unha empresa.  No documento fundacional estipulouse que os beneficios íanse adicar a fines culturais e si me apuras, patrioticos, vamos, a unha promoción de Galicia, véxase como se vexa.  Ahora resulta que foron morrendo os socios fundacionais, e os “heredeiros” e outros adventicios están por levar a empresa como se fora unha fábrica de tojinos e alcayatas.  Recordemos tamén que os 3 ex presidentes da Xunta (siiiiiii tamén Fraga) redactarun un escrito en apoio de Díaz pardo.  O outro día foi a xunta de accionistas… todo escarallado, jodéronlle a obra da súa vida.  Joderonnos a todos.

Nesta entrevista de telejaita de fai aljúns meses, Isaac explícase un pouco:

Te la meto doblada.

Un artigo de anosaterra.org, a verdad e que dan máis medo que a URSS fasendo política medioambiental…
 
O lago artificial das Pontes, para os verquidos da nova Ence?

Redacción . O mesmo día que pecha a mina das Encrobas, saen máis voces de alerta sobre os fins ocultos tras os lagos artificiais.

No mesmo día en que se fai oficial o peche da mina das Encrobas (Cerceda), o proxecto de lago artificial que tamén se pretende realizar nas Pontes non queda fóra da polémica. O grupo ecoloxista Erva cualificou o plan de “estafa ambiental”, denunciando que o obxectivo real é levar a fábrica de Ence para este concello.

Segundo sosteñen, a imposibilidade de desactivar os frontes de mineral e a permanencia de ladeiras hiperácidas que quedarán asolagadas, suporá que o período real de vixencia das actividades recreativas será breve.

Con esta perspectiva, e tendo en conta e a “insistencia en abordar o proxecto de forma inminente e dispor do lago en 4-5 anos”, a agrupación sospeita que “o que realmente se quere facer é favorecer o traslado da celulosa de Ence ás Pontes”, botando despois os seus verquidos ao lago.

Medio Ambiente di que decide a empresa 

Dende a Consellaría de Medio Ambiente recoñecen que As Pontes é un dos lugares que están riba da mesa como presunto destino de Ence, aínda que sosteñen que é a empresa a que debe decidir a ubicación, para que despois a Xunta o acepte ou non.

Ríos en perigo

Outro dos problemas, que comparte tamén o proxecto de lago artificial que se deseña para Meirama, deriva da captación de auga para encher o lago. No caso das Pontes, sería do río Eume e no caso das Encrobas, do Barcés. Os ecoloxistas advirten dos perigos que estes transvases suporían para a fauna e flora ribeiriña.

jueves, 24 de enero de 2008

Xuices como Motos

Andan desquiciados últimamente.  A Última de Marlaska, ten tela.  Redada de GRAPOS, ata ahí nada novo.  Pero escoitando a radio onte en Vigo quedei cos ollos como platos.

Deteñen a un tetrapléxico dende 1980 que leva 20 anos traballando no caseto da ONCE de Porriño acusado de pertenecer ós GRAPO.  Concretamente a acusación é de proselitismo.

A cousa é a seguinte.  O home, Jose Luis Fernandez Gonzalez, fóra dos GRAPO, pegáronlle un tiro no ano 1980, en circunstancias un tanto sospeitosas (un compañeiro del morreu), estivo 3 anos preso e foi indultado por minusválido. 

Pero vaia… canto máis o miro menos xeito ten.  Onte aparecen os GEOS en Sardomá para levarse ó tío.  Encerran á muller no faiado mentres LITERALMENTE desvalijan a casa.  O home dedicábase, no seu tempo libre, a repartir entre os presos ademáis de outras cousas, libros.  Posuía, ca sua muller, unha biblioteca considerable, de máis de 8000 volúmenes.  E como o home era Marxista Leninista da vella escuela, pois lóxicamente moitos libros tratarían ese tema.  Leváronlla toda.  Nun monovolúmen foi el e noutro foi a biblioteca.  Dereitiños para Madrid.  Jose Luis levaba facendo esto anos, a que ven este espectáculo lamentable ahora? (supoño que en certo modo motivado pola cercanía das eleccións).  Se esto non é un arresto político… pois eu xa non sei máis, que veña Nelson Mandela e o redefina.  Esperemos que a cousa quede en nada, pero o mal xa está feito.

Aqui tedes a noticia:

http://actualidad.terra.es/articulo/trasladan_madrid_vigo_2198690.htm

Fotos Do dia