Destruindo o futuro de Galicia

Hoxe poño estos artigos no blog non por sua calidade nin por sua vision critica sinon coa intencion de non olvidalos nun meses:

http://www.lavozdegalicia.es/dinero/2011/10/08/0003_201110G8P4992.htm?idioma=galego

http://www.elpais.com/articulo/economia/Galicia/queda/semana/entidades/financieras/elpepieco/20111008elpepieco_2/Tes

Desde o 2000, vendéronse 5 firmas valoradas por encima de mil millóns

A desgalleguización industrial non é un mito. Ten nomes e apelidos. E sobre todo un custo. Tanto como 29.000 millóns de euros en apenas dez anos. Desde que a sueca Swiss Foods fíxose con Leite Celta por 84 millóns no ano 2000, ata que onte o Banco Popular puña encima da mesa 1.300 polo emblemático Pastor, un rosario de quince vendas foron tiñendo de capital e control foráneos outros tantos corazóns industriais que latexaban en galego.

No 2001 caía Pizza Móbil, o invento vigués que comprou o grupo luso Ibersol, como doce anos antes ocorréselle a Larsa e a súa integración en Iberlat. No 2003 o grupo Kesa adquiriu a cadea San Luís por 132 millóns. E dous anos despois a tecnolóxica Comunitel era absorbida por Tele 2 por 257 millóns.

No 2006, Juan Luís Arregui comezou o seu asalto a Ence, onde investiu preto de 300 millóns. E ese mesmo ano Manuel Jove colocáballe Fadesa a Martinsa por 4.045. No 2007 a metalúrxica catalá Celsa fíxose con Ferros Añón por 500 millóns. E ao ano seguinte caeu primeiro Audasa, a mans do neoiorquino Citi (o seu valor roldaba os 3.000 millóns); e despois Fenosa, comprado por Gas Natural en 16.700 millóns na maior operación de venda dunha entidade galega.

Máis casos. A téxtil Toypes pasou ás mans suecas de GB no 2009. E outro emblema das telecomunicacións, R, sucumbiu ao control británico de CVC Capital Partners no 2010, por 314 millóns. Xa no 2011, a chinesa Citic comprou a calderera porriñesa Censa, e a conserveira vasca Garavilla fíxose con Pita Irmáns e as súas marcas Cuca e Massó. Mentres, a viguesa Alfageme segue buscando ofertante fóra de Galicia para non morrer.

Agora é o Popular -que xa se interesou, precisamente, por facerse con parte de NCG- o que en pleno tsunami financeiro faise con outra firma galega. Sen contar que a crise espantou a unha trintena de promotoras galegas a Europa do Leste ou Latinoamérica; e unha vintena de auxiliares de automoción optaron por Portugal, como lle ocorreu a Pescanova por motivos máis ben políticos.